Niemal trzy czwarte mieszkańców Afganistanu cierpi na stany lękowe, a niemal połowa – na zespół stresu pourazowego. Dzięki działaniom m.in. Unii Europejskiej chorzy mogą od kilku lat zasięgnąć specjalistycznej pomocy, pracować z terapeutami i opiekunami. Dzisiaj prezentujemy historię Malalay, która powoli odzyskuje zdrowie dzięki zaangażowaniu fachowców.

ok 2015 jest szczególny dla współpracy rozwojowej. Jest to pierwszy rok w historii europejskiego roku tematycznego poświęcony działaniom zewnętrznym Unii Europejskiej i roli Europy na świecie. Dla europejskich organizacji rozwojowych jest to wyjątkowa okazja do pokazania, jak Europa angażuje się w walkę z ubóstwem na całym świecie, oraz do zainteresowania współpracą rozwojową większej liczby Europejczyków i zaangażowania ich w nią. W ramach obchodów ERR prezentujemy „historie tygodnia” prezentujące postacie z całego świata, które zyskały wsparcie dzięki europejskim działaniom.

Historie prezentowane w kwietniu poświęcone są zdrowiu.

Malalay urodziła się w prowincji Maidan Wardak w środkowo-wschodnim Afganistanie. Malalay, która ma sześcioro rodzeństwa, od ukończenia pięciu lat żyła w ciągłym strachu. W domu ojciec często używał przemocy. Każdego dnia obawiała się chwili jego powrotu z pracy, nie wiedząc, w jakim będzie on nastroju.

Kiedy dorosła, dowiedziała się, że ojciec cierpi na zaburzenia psychiczne, które były przyczyną jego depresji i nieobliczalnego zachowania, a także problemów psychosomatycznych.

Gdy Malalay ukończyła 13 lat, jej rodzina przeprowadziła się do Kabulu; podobnie jak wielu innych Afgańczyków przeniosła się do afgańskiej stolicy w poszukiwaniu lepszych możliwości, a tam zamieszkała w jednej z licznych ubogich dzielnic.

Wtedy też zdiagnozowano u jej ojca chorobę i poddano go leczeniu, które okazało się skuteczne. Jednak osiem lat ciągłego cierpienia odcisnęło swoje piętno na zdrowiu psychicznym Malalay. Miała depresję, ciągle czuła dyskomfort fizyczny, a jej ręce i stopy często były zimne bez wyraźnej przyczyny. Kiedy dostawała napadu złości, znęcała się nad osobami w swoim otoczeniu, rzucała przedmiotami i krzyczała.

– Jestem wyczerpana, a czas wlecze się bez końca. Świat jest ciasny i ciemny. [...] Życie nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Czasem myślę o samobójstwie, ale potem myślę o swoim ojcu i już nie chcę się zabijać.

Zaburzenia psychiczne są powszechne w Afganistanie. Przeprowadzone w 2004 r. badanie opinii, najnowsze z dostępnych, pokazało, że 68 proc. respondentów cierpi na depresję, 72 proc. – na stany lękowe, a 42 proc. – na zaburzenia wywołane stresem pourazowym. Niestety niski poziom wiedzy, bariery kulturowe oraz brak wykwalifikowanych pracowników i odpowiedniej infrastruktury często uniemożliwiają rozpoznanie problemu psychicznego u dotkniętych nim osób, a chorzy nie szukają pomocy odpowiednio wcześnie.

Malalay w wieku 16 lat trafiła do szpitala zdrowia psychicznego w Kabulu, jedynej w całym kraju wysoce specjalistycznej placówki opieki zdrowotnej leczącej zaburzenia psychiczne. Jej lekarz pracował wcześniej w tym szpitalu i poradził jej, żeby właśnie do tego szpitala zwróciła się o specjalistyczną pomoc.

Od tamtej pory jest pod fachową opieką psychoterapeutki i opiekunki psychospołecznej. To, że w Afganistanie pracują teraz również lekarki, pielęgniarki, położne, psychoterapeutki i opiekunki psychospołeczne, znacznie poprawiło możliwości kobiet pod względem leczenia, ciągle bowiem ze względów kulturowych nie mogą być badane przez lekarza mężczyznę.

Malalay czuje się już lepiej. Jej droga do odzyskania pełni sił i dobrego samopoczucia może być jeszcze długa, ale teraz może rozmawiać ze specjalistami, korzystać z ich porad i wsparcia.

– Poszłam do szpitala, żeby się wyleczyć. Dziękuję lekarzowi, psychoterapeutce i opiekunce, którzy mi tak dużo pomogli. Czuję, że wiele mogę zmienić na lepsze.

Od 2007 r. UE działa na rzecz poprawy stanu zdrowia psychicznego społeczeństwa Afganistanu. W 2007 r. zdrowie psychiczne zostało objęte przepisami dotyczącymi podstawowego pakietu usług zdrowotnych.

• Z sondażu w Afganistanie wynika, że 72 proc. respondentów cierpi na stany lękowe, a 42 proc. – na zaburzenia stresu pourazowego.
• UE przekazała 7 mln euro na realizację programów zdrowia psychicznego w Afganistanie.
• UE wsparła Międzynarodowy Korpus Medyczny w odnowie jedynego w kraju kabulskiego szpitala zdrowia psychicznego z oddziałem psychiatrycznym.
• UE wspiera kształcenie i szkolenie pracowników służby zdrowia psychicznego, głównie psychologów i psychiatrów.
• UE pomogła Międzynarodowej Organizacji Psychospołecznej wyszkolić 140 opiekunów w 34 prowincjach.

Źródło: Delegatura UE w Afganistanie

 

Niemal trzy czwarte mieszkańców Afganistanu cierpi na stany lękowe, a niemal połowa – na zespół stresu pourazowego. Dzięki działaniom m.in. Unii Europejskiej chorzy mogą od kilku lat zasięgnąć specjalistycznej pomocy, pracować z terapeutami i opiekunami. Dzisiaj prezentujemy historię Malalay, która powoli odzyskuje zdrowie dzięki zaangażowaniu fachowców.

ok 2015 jest szczególny dla współpracy rozwojowej. Jest to pierwszy rok w historii europejskiego roku tematycznego poświęcony działaniom zewnętrznym Unii Europejskiej i roli Europy na świecie. Dla europejskich organizacji rozwojowych jest to wyjątkowa okazja do pokazania, jak Europa angażuje się w walkę z ubóstwem na całym świecie, oraz do zainteresowania współpracą rozwojową większej liczby Europejczyków i zaangażowania ich w nią. W ramach obchodów ERR prezentujemy „historie tygodnia” prezentujące postacie z całego świata, które zyskały wsparcie dzięki europejskim działaniom.

Historie prezentowane w kwietniu poświęcone są zdrowiu.

Malalay urodziła się w prowincji Maidan Wardak w środkowo-wschodnim Afganistanie. Malalay, która ma sześcioro rodzeństwa, od ukończenia pięciu lat żyła w ciągłym strachu. W domu ojciec często używał przemocy. Każdego dnia obawiała się chwili jego powrotu z pracy, nie wiedząc, w jakim będzie on nastroju.

Kiedy dorosła, dowiedziała się, że ojciec cierpi na zaburzenia psychiczne, które były przyczyną jego depresji i nieobliczalnego zachowania, a także problemów psychosomatycznych.

Gdy Malalay ukończyła 13 lat, jej rodzina przeprowadziła się do Kabulu; podobnie jak wielu innych Afgańczyków przeniosła się do afgańskiej stolicy w poszukiwaniu lepszych możliwości, a tam zamieszkała w jednej z licznych ubogich dzielnic.

Wtedy też zdiagnozowano u jej ojca chorobę i poddano go leczeniu, które okazało się skuteczne. Jednak osiem lat ciągłego cierpienia odcisnęło swoje piętno na zdrowiu psychicznym Malalay. Miała depresję, ciągle czuła dyskomfort fizyczny, a jej ręce i stopy często były zimne bez wyraźnej przyczyny. Kiedy dostawała napadu złości, znęcała się nad osobami w swoim otoczeniu, rzucała przedmiotami i krzyczała.

– Jestem wyczerpana, a czas wlecze się bez końca. Świat jest ciasny i ciemny. [...] Życie nie ma dla mnie żadnego znaczenia. Czasem myślę o samobójstwie, ale potem myślę o swoim ojcu i już nie chcę się zabijać.

Zaburzenia psychiczne są powszechne w Afganistanie. Przeprowadzone w 2004 r. badanie opinii, najnowsze z dostępnych, pokazało, że 68 proc. respondentów cierpi na depresję, 72 proc. – na stany lękowe, a 42 proc. – na zaburzenia wywołane stresem pourazowym. Niestety niski poziom wiedzy, bariery kulturowe oraz brak wykwalifikowanych pracowników i odpowiedniej infrastruktury często uniemożliwiają rozpoznanie problemu psychicznego u dotkniętych nim osób, a chorzy nie szukają pomocy odpowiednio wcześnie.

Malalay w wieku 16 lat trafiła do szpitala zdrowia psychicznego w Kabulu, jedynej w całym kraju wysoce specjalistycznej placówki opieki zdrowotnej leczącej zaburzenia psychiczne. Jej lekarz pracował wcześniej w tym szpitalu i poradził jej, żeby właśnie do tego szpitala zwróciła się o specjalistyczną pomoc.

Od tamtej pory jest pod fachową opieką psychoterapeutki i opiekunki psychospołecznej. To, że w Afganistanie pracują teraz również lekarki, pielęgniarki, położne, psychoterapeutki i opiekunki psychospołeczne, znacznie poprawiło możliwości kobiet pod względem leczenia, ciągle bowiem ze względów kulturowych nie mogą być badane przez lekarza mężczyznę.

Malalay czuje się już lepiej. Jej droga do odzyskania pełni sił i dobrego samopoczucia może być jeszcze długa, ale teraz może rozmawiać ze specjalistami, korzystać z ich porad i wsparcia.

– Poszłam do szpitala, żeby się wyleczyć. Dziękuję lekarzowi, psychoterapeutce i opiekunce, którzy mi tak dużo pomogli. Czuję, że wiele mogę zmienić na lepsze.

Od 2007 r. UE działa na rzecz poprawy stanu zdrowia psychicznego społeczeństwa Afganistanu. W 2007 r. zdrowie psychiczne zostało objęte przepisami dotyczącymi podstawowego pakietu usług zdrowotnych.

• Z sondażu w Afganistanie wynika, że 72 proc. respondentów cierpi na stany lękowe, a 42 proc. – na zaburzenia stresu pourazowego.
• UE przekazała 7 mln euro na realizację programów zdrowia psychicznego w Afganistanie.
• UE wsparła Międzynarodowy Korpus Medyczny w odnowie jedynego w kraju kabulskiego szpitala zdrowia psychicznego z oddziałem psychiatrycznym.
• UE wspiera kształcenie i szkolenie pracowników służby zdrowia psychicznego, głównie psychologów i psychiatrów.
• UE pomogła Międzynarodowej Organizacji Psychospołecznej wyszkolić 140 opiekunów w 34 prowincjach.

Źródło: Delegatura UE w Afganistanie